ای دل غافل، عمار کجا و ما کجا؟؟؟

به نام او

سلام

خیلی فکر کردم که یه متنی بنویسم و از همه اوضاع و احوال جهان هم چیزی بگم ولی واقعا چرا همیشه دنبال نوشتن متن بلند باید بگردیم؟ چرا باید همیشه بزرگ و کتابی حرف بزنیم؟ بابا ما هممون آدمیم و اصلا من داهاتیم. بی خیال کلاس و ...! جاهایی که ما پیروز شدیم مگه کلاس و تریپ و اینا بوده؟ نه به خدا! دفاع مقدس نمونشه! همه خاکی بودن... چه دکترش چه محصلش...

بسه بابا! ای دل غافل، عمار کجا و ما کجا؟؟؟ به خدا بس که به ظاهرمون و کلاسمون رسیدیم از دنیا عقب افتادیم... دارند پشت سر هم می کوبند و ما فعلا به فکر ظاهریم... هیچ وقت جمله امام رو یادم نمیره... (من توی دهن این دولت میزنم) چقدر ساده و با ابهت... پس بی خیال بقیه حرفها فقط یک جمله با هزار مفهوم و هزار وظیفه محول شده روی دوشمان و آن اینکه...

رهبرمان تنهاست، عمارها بشتابند...